پیش‌گفتار

دیگر اروپا هم می‌داند که چین طی ۴۰ سال گذشته با شکوفایی عظیمی روبه‌رو شده است، ولی متأسفانه برخورد با این واقعیت اغلب با ترکیبی از خشونت و ترس صورت می‌گیرد. تقریباً هیچ گزارشی که با واقعیت مطابقت کند، در رسانه‌های غربی یافته نمی‌شود. اطلاعات و نظرات در مورد همه جوانب مربوط به چین، اغلب منفی و دارای چاشنی ایدئولوژیکی است. نتیجه تحقیقاتی که بنیاد هاینریش بول (وابسته به سبزها) در مورد «گزارش‌دهی در مورد چین در رسانه‌های آلمانی» در سال ۲۰۱۰ انجام داد هنوز به‌روز است. در این گزارش آمده بود: «... در تعداد زیادی از گزارش‌های رسانه‌ای، رابطه چین با موضوعات مفروض، مورد بررسی دقیق قرار نمی‌گیرد ولی برخی ایده‌ها و کلیشه‌های اجتماعی ظاهراً ذاتی در مورد این کشور بی تردید و تأمل انتشار می‌یابد (...) و در این حال تصاویر تحقیرآمیز هنجاری از چین، جوّ گفتمان را تعیین می‌کند.»

این گرایش در سال‌های اخیر در اثر لابی‌گرهای سیاسی ماوراءآتلانتیکی، که مبهوت تصویر رمانتیک آمریکای پس از جنگ هستند و برخلاف منافع اصلی اروپایی از سیاست بازدارندگی ایالات متحده آمریکا علیه چین حمایت می‌کنند، تشدید پیدا کرده است. مسؤوليت بدترشدن شرایط زندگی برای شهروندان کشورهای نئولیبرالی اروپایی اغلب به گردن چین انداخته می‌شود با این‌که گرایشاتی چون تعمیق شکاف بین فقیر و غنی، کاهش درآمد واقعی، ایجاد مؤسسات تولیدی در چین، کاهش مراقبت‌های بهداشتی و غیره تصمیمات دولت‌ها و شرکت‌های اروپایی بوده، نه تصمیم دولت چین.

قرن آسیایی در مقابل چشمان ما آغاز شده و ویروس کووید- ۱۹ این روند را تشدید کرد. در سال ۲۰۲۵ چین از ایالات متحده آمریکا به عنوان کشوری با بیش‌ترین تولید سرانه سبقت خواهد گرفت. در سال ۲۰۲۸ بیش از ۶۵٪ طبقه متوسط جهان در منطقه هندو-پاسیفیکی زندگی خواهد کرد که بازار فروش بسیار عظیمی خواهد بود. منافع اروپا با منافع کشورهای یوروآسیایی گره خورده و آینده اروپا در فلات یوروآسیاست. همکاری و نه «رقابت سیستمی» در دستور روز قرار دارد. برای همکاری متقابل به جای اخبار جعلی، فاکت‌های واقعی و اطلاعات مقرون به واقعیت مهم است.

در مورد این تمدن بزرگ چینی می‌توان مطالب مهم و جالبی ارایه کرد.

در این کتاب کوشش می‌شود فاکت‌هایی در مورد موضوعات اصلی، که زندگی شهروندان چینی را بهبود بخشیده و بهبود می‌بخشد، که وظیفه و هدف هر نوع اقتصادی است، ارایه شود.

چین یکی از اولویت‌های ملی خود، یعنی پایان بخشیدن به فقر شدید تا پایان سال ۲۰۲۰ را، که مهم‌ترین «هدف توسعه پایدار» سازمان ملل بود، پیش از موعد تحقق بخشید. این امر چگونه تحقق یافت را در این کتاب توضیح خواهیم داد. وضعیت کنونی محیط زیست چگونه است و بهبودهای عظیم و سریع آن که تا ده سال پیش در وضعیت غم‌انگیزی به سر می‌برد، در آینده چگونه خواهد بود؟ و زندگی خوب و روشن شهروندان این کشور که شهرنشینی در آن گسترش می‌یابد در شهرهای خوشه‌ای و شهرهای هوشمند آتی چگونه خواهد بود؟

و در پایان کتاب در گفت‌وگویی با کارشناس «مدل چینی»، استاد مشهور دانشگاه فودان در شانگهای نشان خواهیم داد که چین این تکامل و توسعه را چگونه تحقق خواهد بخشید.

روبرت فیتزتوم
نانجینگ، دسامبر ۲۰۲۰