هواداران اتحاد چپ ضدامپریالیستی ایران نتایج انتخابات مجلس دوازدهم را یک پیروزی نسبی مهم برای ملت ایران و در همین راستا تأیید مشی خود در این انتخابات می‌دانند. به‌رغم همهٔ کوشش‌ها و تبلیغات گستردهٔ حامیان بین‌المللی و داخلی پروژهٔ تحریم، دور اول انتخابات دوازدهمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی با موفقیت به‌پایان رسید. شرکت مردم ایران در این انتخابات پاسخی بود به کسانی که کوشیدند با دلسرد کردن توده‌های مردم، این انتخابات را به محملی برای به‌زیر سؤال بردن مشروعیت جمهوری اسلامی ایران بدل کنند. اما پروژهٔ تحریم انتخابات، که علاوه بر پشتیبانی ستاد امپریالیستی و رسانه‌های تبلیغاتی آن از حمایت اپوزیسیون خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی و هم‌چنین بخش عمده جناح اصلاح‌طلبان برخوردار بود، با مشارکت قریب به ۴۱ درصد ملت به شکست رسید.

بلافاصله پس از پایان دور اول انتخابات، توطئهٔ کوچک‌نمایی مشارکت مردم در انتخابات آغاز شد. از صدای آمریکا گرفته تا بی‌بی‌سی و دیگر بلندگوهای امپریالیسم، هم‌صدا با هم‌پالگی‌های داخلی آن‌ها، اعلام کردند که شرکت مردم در این انتخابات «در تاریخ جمهوری اسلامی پایین‌ترین سطح بوده است»، بدون آن‌که هیچ اشاره‌ای به این واقعیت بنمایند که به‌رغم همهٔ هزینه‌هایی که متقبل شدند و تبلیغات گسترده‌ای که انجام دادند، قادر نشدند تغییر مهمی در تعداد شرکت‌کنندگان در انتخابات، در مقایسه با دورهٔ قبل، ایجاد کنند. آنها ادعا می‌کنند که همین رقم ۴۱ درصد نشانهٔ عدم مشروعیت نظام جمهوری اسلامی است. جدا از باطل بودن این برهان خلف کسانی که دموکراسی آمریکایی را قبلهٔ آمال خود می‌دانند، کافی است به آمار مشارکت مردم آمریکا در انتخابات میان‌دوره‌ای برای مجلس و سنای آن کشور از جنگ جهانی جهانی دوم تاکنون نظری بیفکنیم تا به بی‌پایه بودن این‌گونه ادعاها پی ببریم. طبق آمار تهیه شده از سوی مرکز آمار ایالات متحدهٔ آمریکا، از سال ۱۹۴۶ تا ۲۰۲۲ (شامل ۲۰ دورهٔ انتخاباتی)، میزان مشارکت مردم آمریکا در ۸ دوره بین ۳۰ تا ۴۰ درصد، در ۱۰ دوره بین ۴۰ تا ۵۰ درصد، و تنها در یک دوره (۲۰۱۸) رقم ۵۰ درصد بوده است. بدین ترتیب می‌بینیم که میزان مشارکت مردم در انتخابات در جمهوری اسلامی هیچ‌ تفاوتی با میزان مشارکت مردم در انتخابات «آزاد» آمریکا نداشته است، و اگر رقم ۴۱ درصد مشارکت نشانهٔ عدم مشروعیت نظام جمهوری اسلامی است، با همین استدلال دموکراسی مورد نظر آنان نیز مشروعیت خود را از دست می‌دهد.

واقعیت این است که عدم مشارکت بالغ بر نیمی از واجدین شرایط رأی دادن در انتخابات نه صرفاً در اثر تبلیغات سوء و مغرضانهٔ دشمنان استقلال و آزادی ملت ایران، بلکه عمدتاً به علت نارضایتی عمومی از نقش مخرب سرمایه‌داری بزرگ نئولیبرال در ادارهٔ امور کشور و عدم وجود احزاب متشکل و مسئولیت‌پذیر با برنامهٔ معین و مشخص در انتخابات صورت گرفت. مردم، جملگی خواستار برخورداری از یک زندگی آبرومندانه هستند؛ خواستار حفظ ارزش پول ملی هستند؛ خواستار دریافت حقوق و دستمزد حداقل همسان با نرخ تورم و هزینهٔ سبد معیشت هستند؛ خواستار مبارزه قاطع با فساد، تبعیض و رانتخواری هستند؛ خواستار حق تشکل‌یابی، حقوق دموکراتیک، و آزادی‌های مدنی و سیاسی هستند. و هم‌چنین، و نه به میزانی کم‌تر، خواستار حفظ حرمت تک‌تک شهروندان و پرهیز از دو‌قطبی‌‌سازی‌های تصنعی، صرف‌نظر از سبک زندگی و سلایق فرهنگی هستند. بی‌توجهی به این خواست‌های عمومی، و نه ‌زیر سؤال بودن مشروعیت نظام، عامل اصلی عدم شرکت عدهٔ قابل توجهی از مردم در انتخابات بوده است، و بی‌تردید عدم ‌توجه جدی به این قبیل مشکلات و معضلات جامعه، که سال‌هاست بر روی هم انباشته شده است، می‌تواند در بزنگاه‌های حساس استقلال کشور، انقلاب، و امنیت ملی را با خطرات جدی مواجه کند.

در این انتخابات پیام مردم برای دولت و حکومت روشن بود: ملت ایران آگاه و بیدار است، و در عین این‌که به دشمنان خارجی و نیروهای ضدانقلاب در امور مربوط به تعیین سرنوشت خویش اجازهٔ دخالت نمی‌دهد، خواستار ایجاد تغییرات جدی در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی دولت در راستای منافع کارگران و دیگر طبقات و لایه‌های محروم جامعه است. کنار نشستن میلیون‌ها تن از شهروندان ایرانی در انتخابات مجلس دوازدهم نشان از یک اعتراض توده‌ای به‌وضعیت موجود و نیاز به تغییر در ریل‌گذاری سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور دارد. هم‌چنان که تعداد قابل‌توجه آراء باطله هم نوع دیگری از اعتراضات مردمی بود. این پیام انتخابات نیز باید به‌درستی درک شود.

ما سربلندیم که با آگاهی از مشکلات و معضلات معیشتی اقشار محروم و زحمتکش، و درک از وضعیت ایجاد شده بر اثر دخالت‌های خارجی و خطراتی که امنیت کشور را تهدید می‌کند، تحریم انتخابات را محکوم، و ملت را به مشارکت، رأی دادن به نامزدهای مدافع منافع و حقوق کارگران ترغیب کردیم، و به این منظور از ۸ نامزد معرفی شده از سوی «ائتلاف ملی عدالت‌خواه کارگری» حمایت نمودیم. و اکنون خشنودیم که دو تن از نامزدهای مورد حمایت ما در قالب «ائتلاف ملی عدالت‌خواه کارگری» در دور اول به مجلس دوازدهم راه یافته‌اند و سه تن از آنان در رقابت دور دوم انتخابات تهران حضور دارند. افول اقبال عمومی نسبت به سیاستمدارانی که مسبب وضعیت نابسامان اقتصاد کشور و شرایط سخت معیشت قاطبه مردم شناخته می‌شوند و جای گرفتن تعدادی از نیروهای جوان عدالت‌خواه در صدر نمایندگان منتخب ملت، ویژگی دیگر این انتخابات بود که ما آن را به فال نیک می‌گیریم.

هواداران اتحاد چپ ضدامپریالیست ایران، به‌عنوان یکی از حامیان ائتلاف مذکور، به حمایت قاطع خود از نامزدهای «ائتلاف ملی عدالت‌خواه کارگری»، و مبارزه برای پیروزی نهایی آنها در دور دوم انتخابات، ادامه خواهند داد، و در ادامهٔ مبارزهٔ خود در راه استقرار عدالت اجتماعی و تضمین حقوق دموکراتیک کارگران و دیگر اقشار محروم جامعه، در کنار این نمایندگان خواهند ایستاد و مطالبات خویش را، که در برنامهٔ مندرج در «بیانیهٔ شمارهٔ ۱» ما آمده است، پیگیری خواهند کرد.

جمعی از هواداران اتحاد چپ ضدامپریالیست ایران
اسفندماه ۱۴۰۲