س: دولت کلمبیا به رهبری گوستاوو پترو، رئیس جمهور این کشور، اکنون تقریباً دو سال از دوره ریاست جمهوری خود را به پایان رسانده است. به عنوان بخشی از جناح چپ ائتلاف جمع بندی موقت شما چیست؟
پ: پروژه پترو یک پروژه انقلابی نیست بلکه یک پروژه رفرمیستی است. هدف آن مدرن کردن جامعه می باشد. تمرکز عظیم مالکیت زمین بیشتر یادآور شیوه تولید فئودالی است تا سرمایه داری مدرن.

س:  آیا پترو به عنوان رئیس جمهور و ائتلاف شما به راحتی می توانند چنین تغییرات گسترده ای را اجرا کنند؟
پ: ما در دولت شرکت داریم، اما در قدرت نیستیم. قدرت در دست یک طبقه مرتجع باقی مانده که ارتباط نزدیکی با بزهکاری سازمان یافته دارد. در طول دهه‌ها، آنها آنچنان ساختارهای قانونی را ایجاد کرده‌اند که قابل تغییر نیست - کارکنان وزارتخانه‌ها که دیگر جای خود دارند.

س: به نظر می رسد مقاومت بسیار زیاد است. در عرض یک سال و نیم گذشته به چه به دستاوردهایی رسیدید؟
پ: دولت مسائل اجتماعی و ارضی را در اولویت قرار داده.ما با اصلاح مالیاتی مترقی، قصد داشتیم بر استخراج نفت شرکت‌های چند ملیتی مالیات وضع کنیم. ولی برخی از این اصلاحات توسط دادگاه قانون اساسی مصادره شد. در نتیجه، ما شش بیلیون پزو (حدود ۱.۴ میلیارد یورو) را از دست می دهیم که اکنون برای اجرای سیاست های اجتماعی در اختیار دولت نیست. ما نقش سیاست خارجی پترو را بسیار مثبت می بینیم. او می‌تواند صدای خود را در گفتمان‌های مهم، در مورد تغییرات آب و هوا، در مورد جنگ در اوکراین، در رد آشکار نسل‌کشی علیه مردم فلسطین به گوش مردم برساند. دولت با توجه به کمپین های متعدد جناح راست و دفتر دادستانی عمومی زیر فشار است. مطمئناً باید در برخی موارد با ثبات بیشتری عمل کند.

س: بیکاری و مرگ و میر کودکان کاهش یافته است، حداقل دستمزد افزایش یافته است، گردشگری رشد کرده است... با این حال  نتایج نظرپرسی‌ها در مورد پترو به خوبی  دوران اولیه حکومت او نیست.علت آن را چه می‌دانید؟
پ: این عمدتا به دلیل کمپین های جناح راست برای بی اعتبار کردن رئیس جمهور است. اما دولت قطعاً این مشکل را نیز دارد که اقدامات و دستاوردهای خود را به اندازه کافی توضیح نمی دهد. در حالی که رئیس جمهور توانایی ویژه ای برای حفظ ارتباط با مردم دارد، اما دولت به اندازه کافی در تبلیغ فعالیت های خود موفق نمی شود.

س: به نظر شما طرح پترو برای "صلح مطلق"، یعنی توافق صلح دیگر با گروه های مسلح باقی مانده، چقدر واقع بینانه است؟ مذاکرات در برخی موارد پیشرفت نمی کند، در حالی که خشونت دوباره در برخی از مناطق کشور افزایش می یابد ...
پ: عدم پایبندی به توافقات قبلی، متقاعد کردن بازیگران مسلح مبنی بر اینکه دولت این بار به توافقات پایبند خواهد بود، را دشوار می کند. اما اگر حقایق در مناطق آسیب دیده از خشونت آشکار نشود، اگر قتل رهبران اجتماعی و چریک های سابق و آدم ربایی‌ها کاهش نیابد، سیاست "صلح مطلق" مورد حمایت واقع نخواهد شد. و وقتی صحبت از افزایش خشونت می شود، این افزایش فقط به درگیری سیاسی مربوط نمی شود. بخش قابل توجهی به دلیل بزهکاری در شهرهای بزرگ است ، که به نوبه خود به فقدان چشم انداز برای جوانان می‌انجامد.

س: سیاست خارجی و روابط پترو با آمریکا، چین و اتحادیه اروپا را چگونه ارزیابی می کنید؟
پ: هیچ دولتی در کلمبیا نمی تواند روابط با ایالات متحده را که یک شریک تجاری مهم است و همکاری نظامی نزدیکی با آن دارد، نادیده بگیرد. پترو تاکنون عملگرایانه با این موضوع برخورد کرده است. او بدون اینکه کلمبیا را تحت سلطه آمریکا قرار دهد بر روابط خوب با ایالات متحده آمریکا تکیه دارد و در مسائل سیاست خارجی مستقل عمل می کند. روابط با چین به طور قابل توجهی تشدید شده است. موقعیت ما در رابطه با اتحادیه اروپا نیز به طور پیوسته بهبود یافته است.

س:  دولت کلمبیا چه پروژه های کلیدی را برای امسال در نظر گرفته است و شما می خواهید به عنوان بخش چپ دولت چه اولویت هایی را تعیین کنید؟
پ: دولت اصلاحات در حوزه های بهداشت، کار، بازنشستگی و آموزش را در اولویت قرار داده است. استخراج معادن، که درگیری‌های زیادی به آن مربوط می‌شود، باید با دقت بیشتری تنظیم شود. ما می خواهیم بر سیاست‌های نئولیبرالی غلبه کنیم و راه را برای یک سیاست جدید در عرصه های اقتصادی و اجتماعی هموار سازیم.

_______________________________________________________
*  گابریل بکرا دبیر کل حزب اتحاد میهنی و یکی از اعضای ائتلاف دولت کلمبیا Pacto     Histórico  است.