‌امانوئل تاد، مورخ، جمعیت شناس، مردم شناس، جامعه شناس و تحلیلگر سیاسی، یکی از تیره های در حال زوال است: او یکی از معدود نمایندگان باقی مانده از روشنفکران مکتب قدیم فرانسه است - میراث افرادی مانند برودل، سارتر، دلوز و فوکو، که نسل های جنگ سرد را از غرب تا شرق به تعجب واداشتند.

اولین نکته‌ای که به آخرین کتاب او، La Défaite de L'Occident («شکست غرب») مربوط میشود، معجزه کوچکی بود که این کتاب هفته گذشته در فرانسه منتشر شد، و آن‌هم دقیقاً در حوزه ناتو: یک نارنجک دستی از طرف یک متفکر مستقل، که بر اساس حقایق و داده های تأیید شده آماده شده بود و کل بنیاد روس هراسی را که حول «تجاوز» «تزار»، پوتین ساخته شده بود، به هوا فرستاد.

دست‌کم ، این بار به دلایل متعدد، بخش‌هایی از کنسرن‌های رسانه‌ای تحت کنترل شدید الیگارشی در فرانسه نمی‌توانستند تاد را نادیده بگیرند،  به خصوص به این دلیل چون او اولین روشنفکر غربی بود که سقوط اتحاد جماهیر شوروی را در کتاب خود در سال ۱۹۷۶ بر اساس نرخ مرگ و میر نوزادان شوروی پیش بینی کرد.

دلیل مهم دیگر، کتاب Apres L'Empire او در سال ۲۰۰۲ بود که نوعی پیش پرده افول و سقوط امپراتوری محسوب میشد که چند ماه قبل از عملیات شوک و حیرت Shock&Awe  در عراق منتشر شد.

و سرانجام تاد به سیم آخر زد و در کتابی به نام «چرخه را به آخر رساندم» که آن را آخرین کتاب خود توصیف کرد، تمرکز تحقیقات خود را بر روی جنگ در اوکراین قرار داده و با استناد به آن نه تنها شکست ایالات متحده، بلکه شکست کل غرب را به تفصیل تشریح کرد.

با توجه به محیط مسموم ناتو، که در آن روس هراسی و فرهنگ لغو Cancel Culture حکمرانی می کند و هرگونه انحرافی مستوجب مجازات است، تاد احتیاط کرد که روند فعلی را به عنوان پیروزی روسیه در اوکراین به تصویر نکشد (اگرچه که در همه چیزهایی که او توصیف می کند؛ از شاخص‌های مختلف صلح اجتماعی گرفته تا ثبات کلی «سیستم پوتین» که «محصول تاریخ روسیه است و نه کار یک فرد، به این امر اشاره قرار می‌شود).

و او بیشتر بر دلایل اصلی که منجر به افول غرب شد تمرکز می کند، که عبارت است از: پایان دولت-ملت، صنعت‌زدایی (که مبین ناتوانی ناتو در تولید تسلیحات برای اوکراین است)، "نقطه صفر" زمینه مذهبی غرب، پروتستانیسم، افزایش شدید نرخ مرگ و میر در ایالات متحده آمریکا (بسیار بیشتر از روسیه)، همراه با خودکشی ها و قتل ها، و تسلط نیهیلیسم امپریالیستی که در وسواس جنون‌آمیز به «جنگ های ابدی» بیان می شود.

فروپاشی پروتستانتیسم
تاد به ترتیب روسیه، اوکراین، اروپای شرقی، آلمان، بریتانیای کبیر، اسکاندیناوی و در نهایت امپراتوری را به طور روشمند تجزیه و تحلیل می کند. بگذار روی ۱۲ نکته از بهترین نکات اثر قابل توجه او تمرکز کنیم.

۱. در آغاز عملیات نظامی ویژه  در فوریه ۲۰۲۲، مجموع تولید ناخالص داخلی روسیه و بلاروس تنها ۳،۳ درصد کل غرب (در این مورد، حوزه ناتو به اضافه ژاپن و کره جنوبی) بود.  تاد متعجب است که این ۳،۳ درصد که قادر به تولید تسلیحات بیشتر از کل غول غربی است، نه تنها در جنگ پیروز می شود، بلکه ایده های غالب «اقتصاد سیاسی نئولیبرال» (نرخ تولید ناخالص داخلی) را نیز ویران می کند.

۲. «تنهایی و خودشیفتگی ایدئولوژیک» غرب ، که قادر به درک این نکته نیست که «کل جهان اسلام، روسیه را بیشتر یک شریک و نه یک دشمن برآورد میکند.»

۳. تاد اصطلاح "دولت های وبری" را طرد میکند و از این رو هم‌خوانی بسیار جذابی بین دیدگاه های پوتین و جان میرزهایمر سیاستمدار واقع‌بین ایالات متحده را تداعی می کند. از آن جا که دولت‌ها مجبورند در محیطی که فقط روابط قدرت مهم است زنده بمانند ، اکنون به عنوان «عوامل هابزی» عمل می‌کنند. و این ما را به ایده روسیه از یک دولت-ملت می رساند که بر «حاکمیت» تمرکز دارد: توانایی یک دولت برای تعیین سیاست های داخلی و خارجی خود به طور مستقل و بدون هیچ گونه مداخله خارجی.

۴.  فروپاشی تدریجی فرهنگ پروتستانهای سفید پوست آنگلوساکسن WASP، که «از دهه ۱۹۶۰» به «امپراتوری بی مرکز و بیپروژه، ارگانیسمی اساساً نظامی که توسط گروهی بی‌فرهنگ (به معنای انسان‌شناختی) اداره می‌شود، انجامید» و این تاد است که نئوکانون های آمریکایی را تعریف می کند.

۵.  ایالات متحده آمریکا به عنوان یک نهاد «پسا امپراتوری»: فقط پوسته ای از ماشین آلات نظامی بدون فرهنگ عقل محور، که منجر به «توسعه نظامی برجسته در مرحله انقباض گسترده پایگاه صنعتی» شده است. به قول تاد: « یک جنگ مدرن بدون وجود صنعت، یک اوکسی مورون و یا یک ترکیب متضاد است.»

۶.  تله جمعیت‌شناختی: تاد نشان می دهد که چگونه استراتژیست‌های واشنگتن «فراموش کرده‌اند که کشوری که مردم آن بسیار تحصیل کرده و از نظر فناوری پیشرفته‌اند، حتی اگر از نظر جمعیت کاهش یابد، باز قدرت نظامی خود را از دست نمی‌دهد.» درست امری که در مورد  روسیه در دوران پوتین صدق می‌کند.

۷. و اکنون می‌رسیم به اصل بحث تاد: تفسیر مجدد پسا ماکس وبری او از اخلاق پروتستانی و روح سرمایه داری، کمی بیش از یک قرن پیش، در ۱۹۰۴/۱۹۰۵ منتشر شد: «اگر پروتستانیسم ماتریکس و یا مبداء ظهور و صعود غرب بود، مرگ آن امروز عامل فروپاشی و شکست غرب است.»

تاد به وضوح بیان می کند که چگونه «انقلاب شکوهمند» انگلستان در سال ۱۶۸۸، اعلامیه استقلال آمریکا در سال ۱۷۷۶ و انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹ ستون های واقعی غرب لیبرال بود. در نتیجه، از نظر تاریخی «غرب» گسترش یافته «لیبرال» نیست، زیرا «فاشیسم ایتالیایی، نازیسم آلمانی و میلیتاریسم ژاپنی» را نیز به وجود آورد.

تاد مختصر و مفید نشان می‌دهد که چگونه پروتستانیسم سواد آموزی را بر مردمی که کنترل می‌کرد تحمیل مینمود، «زیرا همه مردم متدین باید مستقیماً به کتاب مقدس دسترسی داشته باشند. مردم تحصیلکرده توانایی دسترسی به توسعه اقتصادی و فناوری را دارا هستند». مذهب پروتستان اتفاقاً یک نیروی کار برتر و کارآمد را الگوبرداری کرد و از این نظر، آلمان «در مرکز توسعه غرب» قرار گرفت، حتی اگر انقلاب صنعتی در انگلستان رخ داد.

فرمول مرکزی تاد مبرهن است: «عامل تعیین کننده در صعود غرب، پیوند پروتستانیسم با سوادآموزی بود,»

علاوه بر این، همانطور که تاد اشاره می کند، پروتستانیسم دو بار در قلب تاریخ غرب قرار داشت: یک بار از طریق انگیزه آموزشی و اقتصادی – که البته ترس از لعنت و نیاز به احساس برگزیده شدن توسط خداوند، اخلاق کاری و اخلاق جمعی قوی را افزایش می‌بخشید- و دوم توسط این تصور که انسانها برابر نیستند (باری را که مرد سفیدپوست برشانه دارد به یاد بیاورید).

فروپاشی پروتستانیسم نمی‌توانست کاری کند که اخلاق کاری را به نفع طمع توده‌ای ، که نئولیبرالیسم را به وجود آورد از بین ببرد.

تراجنسیتی و فرهنگ جعل و تقلب
۸. انتقاد تند تاد از روح سال ۱۹۶۸ شایسته یک کتاب کاملاً جدید است.  او به «یکی از توهمات بزرگ دهه ۱۹۶۰ - بین انقلاب جنسی انگلیسی-آمریکایی و مه ۶۸ در فرانسه» اشاره می کند: «باور به اینکه فرد بزرگتر خواهد بود، اگر خود را از جمع رها کند»، منجر به یک شکست اجتناب ناپذیر شد: «حال که ما به طور وسیع از باورهای متافیزیکی، بنیادی و یا مشتق، کمونیستی، سوسیالیستی یا ناسیونالیستی رها شده‌ایم، در تجربه پوچی به سر می‌بریم و بدین سان به "گروهی از کوتوله های مقلد که جرأت نمی کنند مستقل فکر کنند - اما به اندازه مؤمنان قدیم ناشکیبا و بیتحملهستند، تبدیل شده ایم.

۹.  تحلیل مختصر تاد از معنای عمیق تر ترا جنسیتی، معبد دیدبانان اجتماعی(Woken)  از نیویورک تا حیطه اتحادیه اروپا را متزلزل خواهد کرد و خشم آنها را گروه گروه بر خواهد انگیخت. او نشان می‌دهد که چگونه تراجنسیتی «یکی از پرچم‌های این نیهیلیسم است که اکنون غرب را تعریف می‌کند و تنها انگیزه‌ای برای تخریب اشیا و مردم نیست، بلکه واقعیت را از بین میبرد.»

و یک تحلیل جالب دیگر نیز مطرح میشود: «ایدئولوژی تراجنسیتی میگوید، یک مرد می تواند زن شود و یک زن می تواند مرد شود. این ادعایی نادرست و از این نظر به هسته نظری نیهیلیسم غربی بسیار نزدیک است و آنگاه که نوبت به پیامدهای ژئوپلیتیکی می‌رسد، اوضاع حتی وخیم‌تر می‌شود.  تاد بین این آئین جعل و رفتار متزلزل هژمون در روابط بین الملل ارتباط هنرمندانه ذهنی و اجتماعی برقرار می کند. مثال: توافق هسته ای ایران در دوران اوباما به یک رژیم تحریمی سخت در دوران ترامپ تبدیل میشود. تاد: «سیاست خارجی آمریکا در نوع خود سیاست سیال تراجنستی است.»

۱۰. «خودکشی هدایت شده در اروپا». تاد یادآوری می کند که اروپا در آغاز یک زوج فرانسوی-آلمانی بود. پس از بحران مالی ۲۰۰۷/۲۰۰۸، این ازدواج به «ازدواج مردسالارانه ای تبدیل شد که در آن آلمان، به عنوان همسر مسلط، دیگر به حرف شریک خود گوش نمی داد.» اتحادیه اروپا با قطع تامین انرژی و قطع رابطه تجاری با شریک خود روسیه از ادعای خود مبنی بر دفاع از منافع اروپا دست کشید و تحریم هایی علیه خود اعمال کرد.  تاد به درستی خاطرنشان می کند که محور لندن-ورشو-کیف جایگزین محور پاریس-برلین شد، که در واقع «پایان اروپا به عنوان یک بازیگر ژئوپلیتیک در نوع خود» بود. و این تنها ۲۰ سال پس از مخالفت مشترک فرانسه و آلمان با جنگ نومحافظه کاران علیه عراق رخ داد.

۱۱.  تاد ناتو را با کنکاش در «ضمیر ناخودآگاه» آن به درستی تعریف می‌کند: «ما متوجه می‌شویم که مکانیسم نظامی، ایدئولوژیک و روان‌شناختی ناتو نه برای محافظت از اروپای غربی، بلکه برای کنترل آن است.»

۱۲.  مطابق با نظریات چندین تحلیلگر روسی، چینی، ایرانی و همینطور برخی از افراد مستقل در اروپا، تاد اطمینان دارد که وسواس جنونآمیز ایالات متحده آمریکا برای قطع ارتباط آلمان با روسیه که از دهه ۱۹۹۰ ادامه دارد، منجر به شکست خواهد شد: «دیر یا زود آنها با یکدیگر همکاری خواهند کرد زیرا تخصص های اقتصادی آنها، آنها را به عنوان مکمل تعریف می کند.» شکست در اوکراین راه را هموار خواهد کرد زیرا «نیروی جاذبه» آلمان و روسیه را متقابلاً اغواء می کند.

قبل از آن، و برخلاف نظر تقریباً تمام «تحلیلگران» غربی در حوزه اصلی ناتو، تاد می‌دانست که مسکو با استفاده از فرصتی که پوتین برای اوایل سال ۲۰۲۲ شناسایی کرد، نه فقط  در برابر اوکراین، بلکه در برابر تمام ناتو، پیروز خواهد شد.  تاد این پیروزی را در  یک پنجره زمانی ۵ ساله، یعنی حداکثر تا سال ۲۰۲۷ پیش‌بینی می کند. مقایسه با سخنان وزیر دفاع روسیه شویگو، که سال گذشته اعلام کرد عملیات ویژه نظامی تا سال ۲۰۲۵ به پایان خواهد رسید، آموزنده است.

فارغ از مهلت تعیین شده، به هر حال پیروزی کامل روسیه محرز است و برنده، کلیه شرایط را دیکته خواهد کرد. بدون مذاکره، بدون آتش بس، بدون انجماد درگیری!

 داووس، نشانه پیروزی غرب؟
دستاورد بزرگ تاد این است که آگاهی کاذب جامعه غربی را با کمک تاریخ و انسان شناسی آشکار سازد. به عنوان مثال، او با تمرکز بر مطالعه ساختارهای خانوادگی بسیار خاص در اروپا، موفق می شود واقعیت را که تاکنون به طور کامل از دید توده های شستشو شده مغزی غرب که در توربو-نئولیبرالیسم به سر میبرند، ناپدید مانده توضیح دهد.

بدیهی است که کتاب مبتنی بر واقعیت تاد بین نخبگان داووس پژواکی نخواهد یافت. اتفاقی که این هفته در داووس افتاد به‌طور باورنکردنی رسوا‌کننده بود. همه چیزها رو شد.

از مظنونین همیشگی – ساحره زهرآلود خانم فون در لاین اتحادیه اروپا، استولتنبرگ، رئیس جنگ افروز ناتو، بلک راک، جی پی مورگان و دیگر بزرگان که با اسباب بازی عرق گیرپوش خود در کیف مدام دست میدهند، پیام یکپارچه همه، «پیروزی غرب» است.

جنگ صلح است. اوکراین نمی‌بازد و روسیه پیروز نمی‌شود. حال به هر دلیل،اگر با ما موافق نباشید، سخنان شما به دلیل «نفرتپراکنی» سانسور خواهد شد. فارغ از این که شما دهقانان پست چه فکر می‌کنید، ما خواستار نظم نوین جهانی هستیم  و آن هم فوراً.

و اگر همه چیزبا  شکست روبه رو شود، یک بیماری از پیش آماده  شده X خواهد آمد تا شماها درو کند.